ในที่สุดก็จบลงแบบนี้
เสียงหัวเราะที่แหบพร่าดังออกมา
แต่อย่างไร ก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ หรือ รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม เพราะ รู้อยู่แล้วว่าเราต้องตายแบบนี้
“อาห์” เขาถอนหายใจออกมา
ไอน้ำจากปากของเขาพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
“เป็นเพราะไอ้เวรที่อยู่ตรงนั้น”
ไอน้ำออกจากปากของเขา ขณะที่ทหารของฝั่งตรงข้ามได้เดินมาที่เขา
‘ปล่อยข้าไปเถิด ถึงอย่างไร
มันก็มีรูอยู่ที่ท้องแล้ว’
เขาต้องการจะบอกอย่างนั้น
แต่ก็ช่างมันเถอะ เขานึกถึงฤดูใบไม้พลิ เมื่อ 20 ปีที่แล้ว
“ตอนที่ข้าอายุ 18 ปี ตอนที่ข้า
เดินทางออกจากเมือง ข้าพูดว่า ข้าจะกลายเป็นผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่ที่จะบัญชาการทั่วทั้งโลก
”.
หลังจากนั้น
เขาก็เข้าสู่สนามรบเป็นระยะเวลาถึง 20 ปี
“ผู้บัญชาการอะไรกัน? ข้ากำลังจะตาย
แม่งเอ้ย” ชีวิตของเขาเหมือนตะเกียงดวงน้อย
“จะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าตอนนั้นเราได้ฝึกฝนกลยุทธ์ที่แปลกใหม่?
ไม่
ถ้าสมัครเข้าไปเป็นทหารสนับสนุนในพื้นที่ เบท? ไม่ ไม่
ทางทิศตะวันตกในฤดูหนาวมีแต่การปราบปรามสัตว์ประหลาด?”
ตอนนี้ ความคิดของเขานำเขา
ไปสู่ทางเลือกมากมายในอดีต
ในเวลานั้น เขาเลือกทางนี้โดยไม่ลังเล
แต่ผลที่ออกมาไม่ดีเท่าไร
และด้วยเหตุนี้เขาจึงมีรูในท้องและกำลังรอความตายที่จะมาถึง
ตอนนี้เขาได้เห็นสีหน้าที่โหดร้ายของทหารข้าศึกอย่างไกล้ชิด
“แม่งเอ๊ย”
คำด่าทอวิ่งผ่านลำคอของเขา ซวบ!!!
ดาบเหล็กแทงเข้าไปที่หน้าอกของเขา
“แม่ง……เอ๊ย”
เสียงของเขาที่ปราศจากแรงได้ออกจากปากของเขา
โรอัน จากกองพลหอกของอาณาจักร รินท์
ได้เสียชีวิตลง
-------------------------------------------
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น